Pozyskiwanie gliny
Glinę należy ukopać jesienią. Przez okres zimy i wczesnej wiosny jest przechowywana na pryzmie, gdzie się „sezonuje”- zmienia swoją strukturę na jednolitą plastyczną masę przez działanie czynników atmosferycznych: deszczu, śniegu i mrozu. Na wiosnę po dodaniu wody i „wyrobieniu”( dawniej deptano glinę bosymi stopami na drewnianej podłodze-obecnie używane są „walce” czyli prasa do gliny) nadaje się do pracy. Po jej „ubiciu” odpowiedniej jej porcji i zdobieniu gałki rzucamy ją na koło- i do dzieła!
Suszenie naczyń
Suszenie trwa od kilku do kilkunastu dni w zależności od wielkości naczyń, oraz ich rodzaju (kształtu). Suszenie odbywa się w „atmosferze pracowni”, gdzie jest dużo naczyń w różnych fazach wysychania i panuje duża wilgotność powietrza przy temperaturze około 20°C. Mniejsze i średnie naczynia po dwóch dniach suszymy „do góry dnem”.
Wypał
Piec ziemny jest opalany drewnem i wykorzystywany w półroczu letnim do wypalania naczyń biskwitowych „zgrzebnych”. Wypał w tym piecu trwa około 30 godzin. Zazwyczaj kończy się go nocą , gdyż końcowe etapy wypału oraz temperaturę pieca określa się na podstawie koloru płomienia. Naczynia wypalane są w temperaturze od 900 do 1000°C.
Naczynia biskwitowe aby były w pełni użytkowe są „glazurowane” czyli szkliwione i ponownie wypalane w temperaturze około 1100°C. W pracowni używane są szkliwa z Instytutu Szkła i Ceramiki w Warszawie. Są to szkliwa bezołowiowe, bezpieczne dla zdrowia.
Wszystkie wyroby są toczone na kole garncarskim lub lepione ręcznie z naturalnej gliny. Jest to głównie glina pozyskiwana przez garncarza samodzielnie w tradycyjny sposób.